Οι αρχαίοι Έλληνες συνήθιζαν να συναντιούνται σ' ένα μέρος της πόλης που ονομαζόταν Αγορά (=τόπος συνάθροισης), για να καλύψουν τις επικοινωνιακές και κοινωνικές τους ανάγκες. Αν και στην Αγορά έκαναν αγοραπωλησίες, εξού και η σύγχρονη σημασία της λέξης, αυτή ήταν κυρίως το μέρος όπου συζητούσαν, έκαναν καινούργιες γνωριμίες, μελετούσαν, μηχανεύονταν, δημιουργούσαν. (από την Βικιπαιδεία)

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΥΨΕΛΗ

Οι ’Ελληνες…δέχονται όλους τους αδικημένους ξένους και όλους τους εξορισμένους από την πατρίδα των δι’ αιτίαν της Ελευθερίας». Ρήσεις του Ρήγα Βελεστινλή

Αυτός που αγωνίζεται μπορεί να χάσει, όμως αυτός που δεν αγωνίζεται ήδη έχει χάσει.

Bertolt Brecht, 1898-1956, Γερμανός συγγραφέας

~

"Η συμφιλίωση των πολιτισμών περνά μέσα από την οικουμενικότητα της Παιδείας"

εν αθήναις

εν αθήναις
.....................Σελίδα με έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωση, με ειδήσεις από την Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο ........

Ευχές για καλή χρονιά το 2017

Ευχές για καλή χρονιά το 2017
...για όμορφα ταξίδια στη ζωή μας !!

Πέμπτη 23 Ιουλίου 2009

ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΕΙ... ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΟ ΠΕΔΙΟΝ ΤΟΥ ΑΡΕΩΣ


Ζητούν οι περίοικοι που καταγγέλλουν ύποπτες... κινήσεις!


Οργή και αγανάκτηση έχει προκαλέσει στους κατοίκους πέριξ του Πεδίου του ʼρεως η προσπάθεια που επιχειρείται για τη δήθεν ανάπλαση όπως τη χαρακτηρίζουν πάρκων και ελεύθερων εκτάσεων, που σκοπό έχει την προετοιμασία τους για εμπορική εκμετάλλευση, με τα δένδρα και τα φυτά να λειτουργούν ως... ντεκόρ στις καφετέριες και τα εμπορικά κέντρα που ετοιμάζονται να λειτουργήσουν.

Όπως υποστηρίζουν οι δεκάδες κάτοικοι της περιοχής γύρω από το Πεδίον του ʼρεως που υπογράφουν και σχετικό υπόμνημα, τα πάρκα και οι δασικές εκτάσεις της Αττικής σύντομα θα γίνουν «πίσω αυλές» καταστημάτων ή δενδροστοιχίες ασφαλτοστρωμένων πλατειών!Χαρακτηριστικά οι κάτοικοι στο υπόμνημά τους αναφέρουν:«Το πιο πρόσφατο θύμα αυτής της πολιτικής οικονομικής αξιοποίησης και κερδοφορίας μέσω του πρασίνου είναι το Πεδίον του ʼρεως. Τόσο το κράτος όσο και η προσφάτως αναλαβούσα τη διεύθυνση του Πεδίου, Υπερνομαρχία Αθηνών έχουν επί χρόνια ανεχθεί την καταστροφή του Πεδίου.

Από τις χονδροειδείς καταπατήσεις του Πανελληνίου Γυμναστικού Συλλόγου και τα αυθαίρετα κτίσματα που το ίδιο το κράτος αδειοδότησε εντός του Πεδίου του ʼρεως μέχρι την πλήρη εγκατάλειψή του από τη διευθύνουσα αρχή και από τη διαρκώς αποδεκατιζόμενη υπηρεσία Δασών.

Η συνειδητή παραγνώριση των καθηκόντων φροντίδας και αναδασώσεως (αποκαταστάσεως και πυκνώσεως της βλαστήσεως, γκρεμίσματος των αυθαιρέτων κτισμάτων και ασφαλτοστρώσεων) εξικνείται μέχρι του σημείου η περιβαλλοντικώς υπερευαίσθητη Υπερνομαρχία Αθηνών-Πειραιώς να δίνει λυσσαλέο αγώνα ώστε το Πεδίον του ʼAρεως να μη θεωρείται δάσος και να μην απολαμβάνει την προστασία που παρέχουν τα άρθρα 24 παρ. 1 και 117 παρ. 3 του Συντάγματος στα δάση και προφανώς η ίδια να μη βαρύνεται με υποχρεώσεις που δεν επιδέχονται επικερδούς εκπληρώσεως. Οι προτεραιότητες της Υπερνομαρχίας καθίστανται σαφείς από την κατανομή των 9 εκατομμυρίων: 720.000 ευρώ για φυτοτεχνικά έργα, 4.372.785 ευρώ για έργα πολιτικού μηχανικού και 2.371.680 ευρώ για έργα ηλεκτρολογικά και υδραυλικά.

Είναι απορίας άξιον πώς η περιβαλλοντική προστασία λαμβάνει ως περιεχόμενο τον "καλλωπισμό" και την "αισθητική απόλαυση" ως πρόφαση για τη δόμηση και την εμπορευματική χρήση. Πώς μπορεί κανείς να επικαλείται την προστασία του περιβάλλοντος και ταυτόχρονα να αντιμετωπίζει τα δάση ως πλατείες».



*από την εφημερίδα "ΤΟ ΠΑΡΟΝ" 19/07/2009